Падчас абмеркаванне падзеяў ва Ўкраіне, дапусціла дурнавата-агрэсіўнае русафобскае выказванне – і ня толькі пашкадавала, але і спалохалася… 

Выбачаюся, калі мяне «заносіць» у акультызм (і не прэтэндую на багаслоўскую дакладнасць), – але кожны раз, калі мае пачуцці і прыхільнасці пэцкаюцца злобай, адчуваю, што быццам бы забруджваю не толькі ўласную душу, але і тое самае, што люблю. А зараз, паколькі мяне неяк падхапіла плынь украінскага вызвольнага руху, – узнікла адчуванне, што, калі буду дапускаць злобу і нястрыманасць, гэта будзе тое ж самае, калі б хто прыйшоў на Майдан і нагадзіў. Мы «падключаемся» да таго, што мы любім і падтрымліваем; калі мы нясем зло, мы пэцкаем і тое, да чаго «падключыліся». 

Калі юнака, які любіць хэві-метал, заносіць у сатанізм, – ён пэцкае і псуе прыгажосць гэтае музыкі і тае радасці, якую яна нясе… Гэтакжасама і з іншымі калектыўнымі ўтварэннямі. Да прыкладу, прыступы русафобіі ў мяне даўно выклікаюць адчуванне, што, кожны раз, калі не ўдаецца стрымацца ад гэнае брыдоты, – гэтым самым пэцкаю і псую беларускую нацыянальную ідэю; уношу негатыўны «унёсак» у тое духоўна-душэўна-грамадскае ўтварэнне, якое гэтая ідэя сабою ўяўляе. Часам (калі не заўсёды) мы адказныя за тое, да чаго далучыліся. 

Выбачылася, пакаялася… Кожны раз, калі узнікае агрэсія, трэба яе стрымліваць; а калі раптам нагадзілі – прыбраць за сабой… Агрэсія калі і прыносіць нейкі станоўчы вынік, то толькі тады, калі яна стрыманая і перасэнсаваная; калі яе, з Божай дапамогай, адхіліць убок халодная развага… Дарэчы, калі ўдаецца стрымаць злосць і проста паразважаць, – часам узнікае разумнае слова, якое не крыўдзіць апанента, але пралівае святло на ягоныя памылкі; што ж да ягоных праўдаў – то яны аказваюцца зусім не варожымі… 

У чым бы мы ня ўдзельнічалі, які б калектыўны “пірог” не замешвалі, – варта рабіць гэта з добразычлівасцю і развагай, каб прадукт стаўся карысным і смачным, а не надварот. Любая грамадская справа мае рабіцца з добразычлівасцю да ўсіх людзей і з шуканнем праўды… Кажу гэта не таму, што гэта ў мяне добра атрымліваецца, а таму, што хацела б да таго імкнуцца… 

Будзьма малітоўна (і не толькі) падтрымліваць украінцаў і Майдан!..