Заўтра ў Горадні за адмову ад дактыласкапіі судзяць праваслаўнага святара
12 чэрвеня 2012 ў 14:00 ў будынку суду Ленінскага раёна па адрасе г. Горадня, вул.Даватара, 2/1 будзе праходзіць судовае паседжанне па адміністратыўным працэсе, узбуджаным па артыкуле 23.4 КоАП РБ “Непадпарадкаванне законнаму распараджэнню ці патрабаванню службовай асобы пры выкананні ім службовых паўнамоцтваў” у дачыненні да святара прыхода ў гонар Адсячэння Галавы Хрысціцеля Іаана г.Горадян іерэя Мікалая Гайдука – за адмову ад праходжання абавязковай дактыласкапічнай рэгістрацыі (АДР).
Сімвалічна тое, што абвінавачванне высунутае па “завочным” пратаколе ўчастковага інспектара міліцыі. Участковы інспектар не змог асабіста сустрэцца з айцом Мікалаем і скласці пратакол у прысутнасці сведак, а таму пайшоў на падробку – склаў пратакол без прысутнасці фігуранта справы, а сведкам паказаў сябе і яшчэ аднаго супрацоўніка міліцыі. Таксама участковы інспектар пазначыў у пратаколе, што айцец Мікалай адмовіўся ад подпісу пратаколу, тым самым жадаючы схаваць факт таго, што пратакол складзены з парушэннямі дзейнага заканадаўства.
Варта адзначыць, што гэта ўжо далёка не першы выпадак, калі святары і вернікі змушаюцца да праходжання АДР. Пры гэтым, як адзначае праваабарончы цэнтр «Вясна», у розных галінах міліцыя пры прымусе да дактыласкапіі апелюе да розных нарматыўных актаў. У Гродзенскай епархіі гэта ўжо трэці святар, у дачыненні якога узбуджаны адміністрацыйны працэс за адмову ад АДР.
Епархіяльная рада Гарадзенскай епархіі яшчэ ў верасні 2011 года адзначыла наступнае: “Што тычыцца дактыласкапіі то, па-першае, тут прысутнічае чыста веравучэльны аспект. Царква памятае прарочыя засцярогі аб апошніх часах і лёсах свету, калі адным з азнакаў прышэсця Антыхрыста стане нанясенне пячатак на лоб і на руку: “І ён (звер) зробіць тое, што ўсім – малым і вялікім, багатым і ўбогім, вольнікам і рабам – пакладзена будзе кляймо на правую руку іх і на лоб іхні” (Адкр. 13,16). Вядома, ніхто наўмысна не будзе праводзіць тут паралелі і рабіць радыкальныя высновы. Але вонкавае падабенства дзеянняў па зняццю адбіткаў пальцаў рук з азначанай цытатай са Святога Пісання дазваляе клірыкам і свецкім пакідаць за сабой права паглядзець на працэдуру дактыласкапіі з пункту гледжання чыста рэлігійнага і эсхаталагічнага. Адпаведна, яны цалкам абгрунтавана могуць ацэньваць запрашэнне прайсці дактыласкапічную рэгістрацыю з пазіцый хрысціянскага сумлення і прымаць рашэнне, якое не наносіла б шкоды іх рэлігійным перакананням.
Так ці інакш, але некаторае напружанне ў царкоўных колах праблема выканання прадпісанняў па гэтай справе ўжо выклікае. Таму не хацелася б, каб паўтарылася сітуацыя пачатку 2000 – х гадоў, калі былі гарачыя дыскусіі з нагоды штрых-кодаў і новых пашпартоў. Тады дзяржава ўбачыла, наколькі педантычныя бываюць пытанні, якія тычацца свабоды сумлення, і колькі нестабільнасці ў жыццё грамадства можа ўнесці іх непісьменныя рашэнне. Ці варта зноў абвастраць адносіны ў гэтай сферы?
Прадстаўнікі Праваслаўнай Царквы неаднаразова звярталіся да ўрада з просьбай распрацаваць альтэрнатыўную сістэму ідэнтыфікацыі грамадзян. Так 30 сакавіка 2012 г. Сінод Беларускай Праваслаўнай Царквы высутпил з Заявай “аб практыцы выкарыстання новых сродкаў ідэнтыфікацыі грамадзян”, у якім у прыватнасці было адзначана: “Свяшчэннаначалля Беларускай Праваслаўнай Царквы на працягу шэрагу гадоў неаднаразова звярталася ў дзяржаўныя ўстановы рознага ўзроўню з просьбай прыняць да ўвагі пазіцыю часткі нашых суграмадзян і даць ім магчымасць карыстання альтэрнатыўнымі сістэмамі ўліку. Паколькі праблема да гэтага часу па сутнасці не вырашана, неабходная актывізацыя дыялогу Царквы і дзяржаўных устаноў і пошук магчымасцяў станоўчага вырашэння дадзенага пытання”.
Таксама камісія Міжсаборнай прысутнасці Рускай Праваслаўнай Царквы пад старшынствам Патрыярха Маскоўскага і ўсяе Русі Кірыла падрыхтавала праект дакумента “Аб пазіцыі Царквы ў сувязі са з’яўленнем і перспектывамі развіцця новых тэхналогій ідэнтыфікацыі асобы”. Адносна збору біяметрычных дадзеных у дакуменце адзначана: “… Ўсеагульны, а тым больш прымусовы збор біяметрычных параметраў чалавека для змяшчэння іх у электронныя прылады і базы дадзеных для наступнай ідэнтыфікацыі і аўтэнтыфікацыі ўшчамляе годнасць асобы. Пры гэтым парушаюцца і элементарныя нормы чалавечай маралі, якая заўсёды ўключала ў сябе ўяўленне пра тое, што можна ведаць пра чалавека і што не павінна. Па прызнанні адмыслоўцаў, любы біякод заўсёды нясе ў сабе значна большую інфармацыю, чым гэта трэба для звычайнай праверкі асобы. Магчымыя злоўжывання тут відавочныя – ад дыскрымінацыі пры прыёме на працу да прамога шантажу”.
На дадзены момант органы выканаўчай і заканадаўчай улады ігнаруюць звароты прадстаўнікоў Царквы і працягваюць прымушаць грамадзян да праходжання АДР.
Просім падтрымаць айца Мікалая Гайдука малітвай і прысутнасцю на пасяджэнні суда! Аб’яднаўшыся ў падтрымцы людзей, якія падвяргаюцца дыскрымінацыі за свае перакананні, мы зможам дапамагчы прадстаўнікам улады ўсвядоміць важнасць узніклай праблемы і знайсці шляхі яе вырашэння.
