Мёртвыя душы. Як уратавацца
– А, гэта вы фатаграфуеце? Ну, дык вам можна. І працу маем, і справа робіцца, – мужчына ў працоўнай робе, што нечакана вынырнуў з-за плота будоўлі лазня-пральнага камбіната, занырнуў назад. Я не паспела ні сказаць што, ні здзівіцца, бо цэлілася аб’ектывам свайго старэнькага вернага фоціка на пашпарт аб’екту.
За гады турбавання чыноўнікаў і па гэтым аб’екце вывучыла, здаецца, яго, але на гэты раз пад назвай “пашпарт аб’екту” з’явілася нешта новенькае: пачатак працы – студзень 2017, заканчэнне – снежань 2017… От махляры! Ну сапраўды, Віцебск ведае, што на рагу перакрыжавання вуліц Чкалава і Воінаў-інтэрнацыяналістаў ужо колькі год будуецца той камбінат. Аматары парнай банькі чакаюць яго з нецярпеннем! А па новым пашпарце нічога тут раней не было! Ніякіх агароджаў, ніякіх будынкаў кастлявых, ніякіх будаўнікоў. Усё, аказваецца, з’явілася ў студзені 2017 года…
І каго падманваюць? Пэўна, быў нейкі правяраючы не так даўно, дык каб ужо паказаць, што хоць дзе праца на сацыяльным аб’екце ідзе хутка, прымайстрылі новы пашпарт. Н-да, снежань не за гарамі, а канца працы не відаць. Так што невядома, калі аматары тут пагрэюць свае косткі. Шыльду ж можна і новую павесіць… Ой, і смешна ж!
Паліклініка на Поўдні-7 будуецца, людзі пры сустрэчы дзякуюць.
Я наведваюся сюды часцяком, адсочваю, з людзьмі размаўляем пра тое, што калі разам ды настойліва, то і мёртвых у горадзе ажывім. Сапраўдныя ж мёртвыя не на могілках, з тых ужо нічога не спытаеш – яны ў нас па кабінетах сядзяць, паглядаюць на наведвальнікаў пустымі вачыма. Толькі галовы качанамі направа-налева ківаюць. Ох, і цяжка іх будзіць бывае!
Ёсць шчаслівыя выключэнні. Вось, з апошніх: заасфальтавалі нарэшце тратуар уздоўж праспекта Будаўнікоў – вунь, у чырвонай куртачцы на ровары выпрабоўваю той тратуар – асалода! Раней і прайсці – выпрабаванне. Жанчынка з кіёчкам таксама не нарадуецца.
На апошняй сустрэчы са старшынём гарсавета сп. Бялевічам 10.10.17-га ставілі зноўку пытанні і па стану грамадскай прыбіральні, што ў Парку партызанскай славы, і аб намеры ў гістарычнай ахоўнай зоне Ніжняга замку пабудаваць палац шлюбаў, і аб помніку княгіні Вользе, што не мае дачынення да ўзнікнення Віцебска. Не першы раз, і не толькі ў гэтым кабінеце ўздымаем тыя пытанні – будзім змяртвелае сумленне, адказнасць, розум, любоў да горада.
І калі вырвалі абяцанне толькі “вынести вопрос о капитальном ремонте общественного туалета на рассмотрение Витебского городского исполнительного комитета для включения в план на 2018 год” (з адказу гарсавета ад 09.11.2017), то адносна палацу шлюбаў і помніка княгіні Вользе, супраць якіх выступае не толькі наша ініцыятыва “Віцебск – горад наш”, але і краязнаўцы, і гісторыкі, і простыя людзі, гарсавет трымаецца цвёрда, мёртвай хваткай учапіўшыся ў адным выпадку за “прыгожую легенду”, якая, па іх меркаваннях, прывабіць турыстаў, у другім так жа мёртва і тупа настойваюць на нейкай завяршальнай кропцы з’яўлення ансамбля(?). Дарэчы, побач і новы будынак КДБ ужо пад дах узведзены. Ён таксама ў ансамблі?
Дык вось, шаноўнае спадарства, дарагія віцебляне, напярэдадні хутка маючых абвешчанымі выбарах у мясцовыя саветы я вас заклікаю: не будзьце абыякавымі, будзіце і свае душы, калі хочаце быць у горадзе гаспадарамі, каб будаваць тут жыццё па ўласным бачанні, прыстойна і не даваць сябе абрабоўваць! Далучайцеся да тых, хто мае гонар чалавекам звацца, да прамоўцаў ад кампаніі “Права выбару”! Станьце імі!
Таццяна Севярынец
